Bericht over het Nederlands Kampioenschap van 13-15 september 2024 op het Zuidlaardermeer

Tekst: Michael Tiemann, GER 779, winnaar van de Report Trophy

Er zijn van die dingen in het leven die je simpelweg niet kunt verklaren, maar die toch gebeuren.

Zo is het dat ik de eer had om de Report Trophy te winnen en over het Nederlands Kampioenschap in de 2.4mR-klasse op het Zuidlaardermeer mocht rapporteren.

Na de regatta in Parijs had Loic Eonnet mij gevraagd om de koffer met de Report Trophy mee te nemen en te bewaren, om deze af te leveren bij het Nederlands Kampioenschap. Sindsdien stond de koffer eerst in de camper en daarna in mijn kantoor. Elke keer dat ik hem zag, herinnerde een stemmetje me eraan: “Niet vergeten!”

Hoewel mijn vrouw beweert dat ik mijn kantoor nooit opruim, moet dat toch ooit gebeurd zijn, want de koffer verdween uit mijn zicht. De rest kun je wel raden. Ergens tussen Bremen en Bad Zwischenahn schoot mijn bloeddruk omhoog. Vergeten, omkeren, uitleggen waarom ik terug ben, een opmerking over het handhaven van orde incasseren en weer vertrekken. Had ik kunnen bedenken dat ik uiteindelijk vijfde zou worden?

Ik kende het Zuidlaardermeer al van vorig jaar, en de voorspellingen op Windfinder beloofden betere omstandigheden. Het navigatiesysteem stuurde me opnieuw naar de smalle brug vlak voor het clubterrein, waar ik vorig jaar een deel van mijn lichtbalk had verloren. Uit ervaring wijzer geworden, nam ik dit keer de omweg (op 34-jarige leeftijd zou ik het misschien nog eens geprobeerd hebben).

Het schip was snel opgebouwd, een ligplaats en een parkeerplek voor de camper gevonden, en begroetingen werden uitgewisseld met de andere deelnemers, inclusief de eerste gesprekken bij een biertje. Een groot compliment aan degenen die van ver moesten komen: uit Engeland, Ierland, Zwitserland en zelfs Beieren.

‘s Nachts kletterde de regen op het dak, en de blik uit het raam beloofde geen geweldige zeildag. Hoewel het wellicht minder interessant is om precies te beschrijven wie wanneer keerde, is het toch noemenswaardig dat Martin Koller na de eerste dag met de plaatsen 3, 2 en 1 op kop lag—een kleine verrassing. Ikzelf had geen heldendaden te melden, maar besefte wel opnieuw dat niet alleen ikzelf, maar ook de boeg van mijn jacht voor de start achter de lijn hoort te zijn.

De tweede dag begon zonnig en met een stevige wind. Het idee om na twee wedstrijden voor een lunchpauze naar de haven te varen, vond aanvankelijk bijval, maar toen we bij prachtige wind de haven in moesten, zag je teleurstelling op de gezichten. Zoals te verwachten viel, nam de wind af en werd erg wisselvallig. Jammer! Het was Ben van Cauwenbergh die het beste met deze omstandigheden omging en zich naar de top van het klassement werkte. Ook ik was tevreden.

Toeschouwers bij de start

Toeschouwers bij de finish

‘s Avonds werd de aangekondigde BBQ (zoals vorig jaar) vervangen door een Aziatisch buffet. Hoewel het niet helemaal op kon tegen de “Acht Kostbaarheden” van mijn Chinees in Bremen, leek het iedereen goed te smaken.

In totaal hadden we nu 8 wedstrijden (met één schrapresultaat), en voor de laatste dag stonden er nog twee gepland. Vanaf 9 wedstrijden zouden er twee schrapresultaten zijn, wat mijn hoop vergrootte. Ik moet bekennen dat door deze hoop mijn afkeer van windstille wedstrijden ineens leek te zijn verdwenen. Elk “snertwedstrijdje” zou immers een beter resultaat opleveren dan een 26e plaats.

De wedstrijdleider toonde zich opnieuw van zijn beste kant. De 9e wedstrijd werd doorgezet. Maar toen het meer uiteindelijk spiegelglad was, was het echt afgelopen.

Ben won, met Urs als tweede, die in de 9e race met een dagoverwinning Martin naar de derde plaats verwees.

Urs Infanger, 1. Ben van Cauwenbergh, 3. Martin Koller
Mijn conclusie (algemeen): Een mooi Nederlands Kampioenschap op een prachtig vaargebied, bij een gastvrije club, met een ontspannen en vriendschappelijke sfeer. Veel dank aan iedereen die dit mogelijk maakte. Ik kijk uit naar Sneek volgend jaar.
En persoonlijk: Orde is misschien het halve leven, maar leidt soms tot onnodige omwegen en beschermt niet tegen verrassingen.

Qua Nederlandse deelname valt nog het volgende mede te delen:
• Pechvogel van het weekend was Frank Havik die bij de start van z’n eerste wedstrijd met nieuwe boot zodanig averij opliep dat hij niet langer kon meevaren.
• Beste Nederlander: Kerst Koopmans die de eerstvolgende Nederlanders Pieter en Henk op respectabele afstand achter zich liet.
• Vermeldenswaardig nog Janny Oosten en Gert Heerlien van ZZ met hun eerste wedstrijden in de 2.4, en Dennis Imdahl die bij het opladen van z’n boot voor dit evenement door zijn enkel ging en helaas niet kon deelnemen.

#

Comments are closed